σκαραβαίος

  

 

     Θα σε ξυπνήσω το χάραμα. 

Θα πάρουμε το κομπόδεμά μας και θα κινήσουμε για το αλλού. Εσύ κι εγώ.

-Kι ο σκαραβαίος;

-Άααιντε κι αυτός!

Η κασέτα θα παίζει ξανά και ξανά, τα ίδια πάντοτε τραγούδια, κι ύστερα θα σε ρωτήσω πόσο καιρό έχεις να δεις στα μάτια σου κασέτα. Και θα γελάσω! Θα γελάσεις κι εσύ! Κατόπιν, θα γελάω που θα γελάς κι εσύ θα γελάς μαζί μου που γελάω. Θα ξεκαρδιζόμαστε για ώρα κι όλα αυτά για την ύπαρξη μιας "κασέτας" που ως αντικείμενο δεν έχουμε χρησιμοποιήσει για καιρό.

 Θα ρουφήξω από το στόμα σου το γέλιο με τα χείλη μου. Θα ρουφήξω την ανάσα σου κι όλα όσα υπάρχουν στο στομάχι σου κατεβασμένα από τις εκπνοές. Κι ύστερα θα σου μιλήσω για τη δική μου «θεωρία των συναισθημάτων» που καταλήγουν όλα στην κοιλιά. Κι εσύ θα σηκώσεις το φρύδι σου, γιατί δεν έχεις ξανακούσει πιο κουτή θεωρία από αυτήν. «Εισπνοή κι επιθυμίες, εκπνοή και συναίσθημα στο στομάχι». Πάλι. «Εισπνοή και αδημονία, εκπνοή και συναίσθημα στο στομάχι».  Ξανά. «Εισπνοή κι ελπίδα, εκπνοή και συναίσθημα στο στομάχι».

                                        

Θα σου επιτρέψω να με σύρεις στα κρύα νερά του ποταμού κι ίσως, λέω ίσως, ποιός ξέρει, να μην παραπονεθώ που μπέρδεψες τα μαλλιά  μου με τα χάδια σου.

 Μουσική επιλογή: Lorene Scafaria ~ We can't be friends

Forest’s photos deviations by Julia Popova