Ντύνουμε τις αναμνήσεις μας με τοπία. Και τα τοπία με ανθρώπους.
Τους ανθρώπους με μυρωδιές. Και τις μυρωδιές με ελλείψεις.
Είχα επιθυμήσει μια καβουρδιμένη ψίχα αμυγδάλου από τον τόπο σου.
Κι αναρωτιόμουν:
«Να σε δαγκώσω»;
Σε περίπτωση που δεν είχες καταλάβει, ζήτησα να με ξε-ντύσεις.
Τι σε έκανε να αργείς τόσο;
Πας, έρχεσαι, φεύγεις, γυρνάς.
Χμ, η απάντηση είναι προφανής.
«Σου το επιτρέπω».
Κι αλήθεια, δε διερωτήθηκες;
«Για πόσο ακόμα»;
Μη ξαναγυρίσεις.
Είναι που εγώ...
πεθύμισα μια καβουρδισμένη ψίχα αμυγδάλου από τον τόπο μου.
Κι έχω ντυθεί για τα καλά...
Μουσική επιλογή: Arisa ~ Missiva d' amore
