Ντύνουμε τις αναμνήσεις μας με τοπία. Και τα τοπία με ανθρώπους.
Τους ανθρώπους με μυρωδιές. Και τις μυρωδιές με ελλείψεις.
Είχα επιθυμήσει μια καβουρδιμένη ψίχα αμυγδάλου από τον τόπο σου.
Κι αναρωτιόμουν:
«Να σε δαγκώσω»;
Σε περίπτωση που δεν είχες καταλάβει, ζήτησα να με ξε-ντύσεις.
Τι σε έκανε να αργείς τόσο;
Πας, έρχεσαι, φεύγεις, γυρνάς.
Χμ, η απάντηση είναι προφανής.
«Σου το επιτρέπω».
Κι αλήθεια, δε διερωτήθηκες;
«Για πόσο ακόμα»;
Μη ξαναγυρίσεις.
Είναι που εγώ...
πεθύμισα μια καβουρδισμένη ψίχα αμυγδάλου από τον τόπο μου.
Κι έχω ντυθεί για τα καλά...
Μουσική επιλογή: Arisa ~ Missiva d' amore
2 σχόλια:
Καλημέρα και καλώς βρεθήκαμε.
Τι όμορφο blog, τι υπεροχοι στιχοι, ποσο ομορφο συναίσθημα εισπράττει κανείς στη γωνία σου.
Θα χαρώ, εάν θέλεις, να με επισκεπτείς κι εσυ:
https://ekfrastite.blogspot.com/
Καλό ΣΚ.
Κική Κωνσταντίνου,
καλώς βρεθήκαμε, καλώς την.
Για την τεχνική επιμέλεια του χώρου τα εύσημα στον αγαπημένο μου Πρωτόπλαστο. Αλλά και για τη γραφή του όπου ακούμπησε εδώ μέσα.
Χαίρομαι που σου άρεσαν οι στίχοι μου. Να περνάς!
Και, ναι, θα σε επισκεφθώ. Καλό σαββατοκύριακο, επίσης!
Δημοσίευση σχολίου