Πολιτεία Μποέμικη

ά((γ))κυρες διαδρομές

Αλλιώς μυρίζει ο αέρας

κι αλλιώς φυσάει...

στο Πασαλιμάνι.

Γυρεύω τα πρόσωπα

των γυναικών
που κοίταξες,
που άγγιξες
εκείνων που γεύθηκες.
Δεν μοιάζουν σ' εμένα.

Ιχνηλάτησα

σε βάδισμα δικό σου.

Βουτώ στο πριν για να φθάσω στο μετά.

Βυθός που δείχνει αν ήρθες για να δοθείς

ή πως αλλιώς θα βάλεις

άλλη μια χούφτα άμμο στη σωρό σου.

Σχολαστικό το πέρασμα
από μέρη που στάθηκες
που έφαγες

που ήπιες
που γέλασες

που δάκρυσες
που έγινες ΆνδραΣ
που έγινες 'ΑνθρωποΣ.

Σε ανακαλύπτω...

την ώρα που κάθομαι στο ξύλινο κάθισμα

κι ανοίγω το σκέπαστρο του ξύλινου σεκρετέρ.
Μια διαδρομή τα δάχτυλα πάνω στα πλήκτρα του πιάνου.
Από το μικρό μπαρ θα πάρω ένα ποτήρι βότκα να στάξω ακτινίδιο.

Με ανακαλύπτω...

εκεί, ανάμεσα σε πράγματα δικά σου, παρών κατά την απουσία.

Το φουλάρι που ξέχασα τη νύχτα της τελευταίας μας βαρκάδας.

Το πολυφορεμένο μου κραγιόν που τέλειωσε και πέταξα στον κάδο.

Κι όλη την ώρα

αΛήΤευΑ

Δεν πρόσεξα, όμως, πως

…

ήταν

…
στα στενά τοιχώματα

του μυαλού μου.

Πράγμα που σημαίνει πως...

((σε σκέφτομαι))

Γόβες σε τραίνου ράγες.

-Το σημάδι που άφησα-

Άλλην

μιαν

μνήμην

να φτιάξω

να με θυμάσαι

την ώρα που μου τις έβγαζες

σε ραντεβουδάκι εορταστικό

στο 15ο βαγόνι.

Αχ αχ αχ κι αμάν αμάν...

Κι αμάν αμάν κι αχ κι αχ κι αχ...

.καρδιά μου!

Μουσική επένδυση: Vast ~ You are the one