Αναγνώσματα Οκτωβρίου 2019:
Ε.Μ. Φόρστερ: 1. Εκεί όπου οι άγγελοι φοβούνται να διαβούν
2. Επιστροφή στο Χάουαρντς Εντ
Οι σταγόνες κυλούσαν στα λουστρινένια μποτάκια της. Είχε ξυλιάσει. Η υγρασία έφταιγε που ένιωθε τα κόκκαλά της να πονάνε. Παλιόκαιρος, είπε και πέταξε τη γόπα. Δεν κάπνιζε αλλά ήθελε απελπισμένα να καπνίσει τα τσιγάρα του. Ένιωσε την αηδία στο άδειο της στομάχι. Έριξε πίσω την κουκούλα από τη γκρίζα βαμβακερή ζακέτα κι ύστερα κατέβασε το κεφάλι της προς τα κάτω, ανάμεσα στα γόνατά της. Τίναξε τα μαλλιά της ανακατεύοντάς τα με τα δάχτυλά της για να επαναφέρει λίγο από το χαμένο τους όγκο. Παλιόκαιρος, ξανάπε και ίσιαξε το κεφάλι της με μια κίνηση σαν σε άλογο που τινάζει τη χαίτη του.
Το μικρόβιο της Κινηματογραφικής Λέσχης το είχε κολλήσει από εκείνον. Κάθε Τρίτη βράδυ ήταν για εκείνη μια συνήθεια που έγινε ζωή. Θα έπρεπε να ήταν άρρωστη για να ξεφύγει από τη ρουτίνα της. Για εκείνη, η εβδομάδα δε ξεκινούσε κάθε Δευτέρα πρωί αλλά κάθε Τρίτη βράδυ. Ήταν η αρχή που σηματοδοτούσε την πορεία των μετέπειτα ημερών ώσπου να ξανάρθει πάλι το βράδυ της Τρίτης.
Οι υπεύθυνοι της Λέσχης την αναγνώριζαν ως δικό τους άνθρωπο, σχεδόν είχαν ξεχάσει πως κάποτε σχετιζόταν με εκείνον και πως εκείνος υπήρξε το διαβατήριό της για να παρεισφρήσει στα άδυτα των δικών τους δωματίων. Η μυρωδιά εκείνου μπορεί να είχε ξεχαστεί σταδιακά από την ημέρα που τα βρόντηξε, αλλά η δική της αποτυπωνόταν επάνω σε καθετί που άγγιζε, λες και δεν ψέκαζε το άρωμά της πίσω από τους λοβούς των αυτιών της αλλά στα μήλα των δαχτύλων της. Την περίμεναν κι όταν αργούσε να φανεί ή δεν εμφανιζόταν κάτι έλειπε από την εβδομάδα τους.
Όταν πέρασε μέσα στο γραφειάκι, οι τρεις άντρες κοιτάχτηκαν μεταξύ τους. Ποιός θα της το έλεγε; Κανείς δεν τολμούσε. Γαμώτο, κάποιος πρέπει να της το πει, είπε το νιάνιαρο -έτσι τον αποκαλούσε γιατί ήταν ο μεγαλύτερος της παρέας. Το ξέρω, τους είπε αποφασιστικά και σκάναρε τα μάτια τους. Το ξέρω.
Μουσική επιλογή: Ane Brun ~ Oh Love
Ane Brun ~ One
