Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου 2011

Η ζέση του πόθου





Λιώνει το σπαρματσέτο στο καμινέτο…












επάνω του θε ν’ ακουμπήσει σφραγίδας αποτύπωμα.

Κείθ’ εσωκλείεται











η ζέση του πόθου μου.



Ρήματα. Κυρίως. Διάσπαρτα άρθρα. Μερικά ουσιαστικά. Επίθετα διόλου σχεδόν. Κι ίσως -αν θυμάμαι σωστά- ένα επίρρημα να υπογραμμίζει στο τέλος το υστερόγραφο.


υ.γ. Καλώς.


Το σώμα μου αναδίδει έρωτα. Σε κάθε του κίνηση. Αθέλητα. Ασυνείδητα. Πώς αλλιώς να το πω; Δ ό λ ι α . Κι είναι κινήσεις καθημερινές, τετριμμένες. Πώς αλλιώς να το πω; Ρ ο υ τ ι ν ι ά ρ ι κ ε ς .


Ο έρωτας κραδαίνει το κορμί μου μ’ ένα «έσω παρών».


~.~


«Το ξέρω πως είσαι τρυφερή. Το ξέρω πως είσαι ευαίσθητη». Μου ψιθύρισες την στιγμή που άφηνες το φιλί σου στον ακάλυπτο ώμο μου. «Τώρα, όμως, θέλω να μου φανερώσεις εκείνην που κρύβεις στην σκοτεινή σελίδα σου».


~.~



Κι έτσι όπως θα βγαίνεις


λ α θ ρ α ί α


από το καμαρίνι μου

από την πίσω πόρτα


















θα βάζω το μηχάνημα προβολής να παίζει το πολυκαιρισμένο φιλμ. Θα βουλιάζω στο κάθισμά μου. Σε κάθε αλλαγή εικόνας θα ακούγεται κι ένα κλικ. Θα αφήνω τον επαναλαμβανόμενο κρότο να με υπνωτίζει.




Ναι। Τώρα που το σκέφτομαι, εσύ, πάντα θα φεύγεις. Λαθραία. Κι εγώ, εμπρός, θα ανοίγω αυλαία.





Μουσική επιλογή: Vinicio Capossela~ Ovunque proteggi



13 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πόθος...
Ζέση..
Φιλιά που φοβούνται μη σπάσουν την ευαισθησία..
Κρότος που στιγμές στιγμές μοιάζει μελωδία..
Λαθραία να έρχεται..
Λαθραία να φεύγει..
Οι στιγμές. Αυτές μένουν..
Και μοιάζουν με σκηνή μιας παράστασης..
Ο ήχος του τακουνιού στο σανίδι..
Δυο σανίδια κι ένας πόθος;
Ω ναι.. ίσως και δύο πόθοι.

Με ταξίδεψες.. με μάγεψες..
Με έκανες να ζηλέψω λίγο.. να νοσταλγίσω τις όμορφες βραδινές μου βόλτες αθόρυβα και κρυφά.
Σε ευχαριστώ.

j

Ναύτης είπε...

επιτέλους...
καλημέρα!

η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα είπε...

Ο/Η anima είπε...

εκεί να είσαι.πάντα παρούσα

χωρίς υστερόγραφα

χωρίς..

χωρίς τίποτα

απλά να είσαι

όπως εσύ είσαι...

με ζέση.και πόθο

για όσο...

φιλί γλυκό

15 Μαρτίου 2011 10:28 μ.μ.

η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα είπε...

j ,

αγαπημένη μου ανώνυμη-επώνυμη,
το αγαπώ αυτό το θεατράκι...
πόσο το αγαπώ.

Εκεί χάνομαι ώρες ατέλειωτες. Τριγυρνάω στη σάλα, στα καμαρίνια. Αγγίζω τα υφάσματα από τα βαριά φουστούνια των γυναικών, ενώ από τα κοστούμια των ανδρών μ'αρέσει να μυρίζω το κολάρο τους.

Θα σε πάρω μια μέρα από το χέρι
να σε ξεναγήσω.
Μέχρι τότε, τ' όνειρο της "Μποέμικης Πολιτείας" ελπίζω να βγει αληθινό.

Σε φιλώ!

Η μποέμισσα.

η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα είπε...

Ναύτης,

επιτέλους... :))
Καληνύχτα!


Η μποέμισσα.

η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα είπε...

Άνιμα, ψυχεδελική μου,

(ας μου συγχωρέσεις την μεταφορά της "ιαχής" σου εδώ μαζί με τις υπόλοιπες. Τώρα τελευταία ο blogger μου κανει κολπάκια με τις αναρτήσεις κτλ... κλ... και προσπαθώ να αντιληφθώ τι φταίει)

Στα δικά μας τώρα.

Εκεί -μάλλον- θα είμαι.
Δεν ξέρω αν μπορώ κι αλλιώς.
Κι ίσως σε ακούσω σε αυτό.
Γυμνή από υστερόγραφα
ενεδυμένη από την ζέση του πόθου.

Όχι όμως για όσο...
με αναστατώνει αυτό το "όσο". Το μισώ. Θέλω την ασφαλή γαλήνη του "πάντα". Κι ίσως αυτό να δίνει το άθροισμα του "πολλά" και απομείνω στην αφαίρεση του "τίποτα". Θα δείξει...

Σε γλυκοφιλώ! Να βρίσκεσαι καλά επιθυμώ.


Η μποέμισσα.

Pompeia είπε...

Με τόσες εικόνες, με τόσα παιχνίδια των αισθήσεων, οι λέξεις δε χρειάζονται και τα επίθετα δεν έχουν σημασία...

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΟΛΑ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΑ ΕΔΩ ΜΕΣΑ.
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ ΕΥΧΟΜΑΙ.


ΑΦΗΣΑ ΣΧΟΛΙΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΑΛΛΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ.

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

Εύχομαι σε όλους μας μια ευτυχισμενη και τυχερη εβδομάδα με τα λιγότερα προβλήματα

ποιώ - ελένη είπε...

Άλλαξες το σκηνικό σου για να ζεσταίνεις εμάς τους αμύητους
Φιλιά πολλά υφέρποντα καναρινένια

η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα είπε...

Pompeia,

ναι! Όσο υπάρχουν εικόνες κι αισθήσεις οι λέξεις έρχονται δεύτερες...

Σε ευχαριστώ, καλώς όρισες!



Η μποέμισσα.

η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα είπε...

JK O SKROUTZAKOS,

σε ευχαριστώ για τις ευχές και που περνάς! Καλό καλοκαίρι τώρα πια.



Η μποέμισσα.

η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα είπε...

ποιώ-ελένη,

θαρρώ πως οι ποιητές είναι από τους πρώτους μυημένους στην "ζέση" όποια μορφή κι αν παίρνει αυτή. Διόρθωσέ με εάν κάνω λάθος.

Γλυκιά μου, ανταποδίδω φιλιά κι αγκαλιές!



Η μποέμισσα.


Οι θεατρικές παραστάσεις σε τίτλους

Αυλαία σημαίνει . . .

Αυλαία σημαίνει . . .
(( δυο σανίδια κι ένας πόθος .! ))

Θιασώτες