Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2010

ά())κυρες διαδρομές





Αλλιώς μυρίζει ο αέρας

κι αλλιώς φυσάει...

στο Πασαλιμάνι.







Γυρεύω τα πρόσωπα

των γυναικών
που κοίταξες,
που άγγιξες
εκείνων που γεύθηκες.
Δεν μοιάζουν σ' εμένα.














Ιχνηλάτησα

σε βάδισμα δικό σου.

Βουτώ στο πριν για να φθάσω στο μετά.

Βυθός που δείχνει αν ήρθες για να δοθείς

ή πως αλλιώς θα βάλεις

άλλη μια χούφτα άμμο στη σωρό σου.



Σχολαστικό το πέρασμα
από μέρη που στάθηκες
που έφαγες

που ήπιες
που γέλασες

που δάκρυσες
που έγινες ΆνδραΣ
που έγινες 'ΑνθρωποΣ.



Σε ανακαλύπτω...

την ώρα που κάθομαι στο ξύλινο κάθισμα

κι ανοίγω το σκέπαστρο του ξύλινου σεκρετέρ.
Μια διαδρομή τα δάχτυλα πάνω στα πλήκτρα του πιάνου.
Από το μικρό μπαρ θα πάρω ένα ποτήρι βότκα να στάξω ακτινίδιο.


Με ανακαλύπτω...

εκεί, ανάμεσα σε πράγματα δικά σου, παρών κατά την απουσία.

Το φουλάρι που ξέχασα τη νύχτα της τελευταίας μας βαρκάδας.

Το πολυφορεμένο μου κραγιόν που τέλειωσε και πέταξα στον κάδο.


Κι όλη την ώρα

αΛήΤευΑ



Δεν πρόσεξα, όμως, πως

ήταν


στα στενά τοιχώματα

του μυαλού μου.

Πράγμα που σημαίνει πως...

((σε σκέφτομαι))











Γόβες
σε τραίνου ράγες.

-Το σημάδι που άφησα-

Άλλην

μιαν

μνήμην

να φτιάξω

να με θυμάσαι

την ώρα που μου τις έβγαζες

σε ραντεβουδάκι εορταστικό

στο 15ο βαγόνι.


Αχ αχ αχ κι αμάν αμάν...

Κι αμάν αμάν κι αχ κι αχ κι αχ...

.καρδιά μου!



Μουσική επένδυση: Vast ~ You are the one


10 σχόλια:

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

απλα στεκομαι μαγεμενη και διαβαζω ακουγοντας μια υπεροχη μουσικη...
και ειναι σαν να αγγιζω τα πληκτρα του πιανου...
καθε νοτα και μια αναμνηση...
που δεν εζησα...

σε φιλω με πολυ αγαπη πλασματακι μου μοναδικο!!!

guímel είπε...

Lindo poema!

Feliz Natal e um Ano Novo repleto de felicidades...

Bjsss

lena_zip είπε...

Στο Πασαλιμάνι... που ερήμωσε... που δεν ξαναπήγαμε... παρ' ότι δε βρήκαμε άλλη λύση...


Η ανάρτησή σου αυτή τώρα εμφανίστηκε αλλά βλέπω ότι πέρασε καιρός από τότε που την έγραψες.


Σε γλυκοφιλώ.

eva είπε...

.. και μια (ιαχή) από μένα, σύνολο τέσσερις... missed u xxx

η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα είπε...

ΝΑΪΑΔΑ,

καμιά φορά ανακαλούμαι κι αυτές τις αναμνήσεις... που όμως δεν ζήσαμε. Άραγε κι αυτές δεν έχουν την ίδια ένταση;

Σε ευχαριστώ. Πάντα.



Η μποέμισσα.

η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα είπε...

guimel,

Σε ευχαριστώ. Καλή χρονιά γεμάτη ευτυχία και για σένα.


Η μποέμισσα.

η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα είπε...

lena_zip,

Στο Πασαλιμάνι
που ερήμωσε
που δεν πήγα-με...

υ.γ. Ήταν πράγματι παλιά η ανάρτηση, δεν ξέρω γιατί -ξανά- εμφανίστηκε. Τα συνηθισμένα "κόλπα" του Blogger.

Σε φιλώ κι εγώ κοπελούδα μου.


Η μποέμισσα.

η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα είπε...

Ευαγγελία,

missed you too...!

τόσο που...
σύνολο οχτώ οι ιαχές.

υ.γ. Το xxx δεν έχω ιδέαν τι είναι...!


Η μποέμισσα.

eva είπε...

:-)
xxx = αγκαλιές
*** = φιλιά
κι εγώ στην πορεία τα' μαθα.
Κάθε ανάρτηση κι ένα ταξίδι σε εποχές περασμένες που μας λείπουν θαρρείς και ζήσαμε εκεί... ίσως.. σε κάποια άλλη μας ζωή :-)
xxx + *** + :-))) (ξέρεις τώρα ΄-)

η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα είπε...

Ευαγγελία,

ναι, είναι κάποια πράγματα και κάποιοι άνθρωποι που ενίοτε μας λείπουν, κι ας μην ξέρουμε πως θα ήταν αν...

Αυτή η αίσθηση της έλειψης, άλλοτε επίπονη, άλλοτε τρυφερά και νοσταλγικά επιθυμητή.

Φιλιά κι αγκαλιές αγαπημένη!


Οι θεατρικές παραστάσεις σε τίτλους

Αυλαία σημαίνει . . .

Αυλαία σημαίνει . . .
(( δυο σανίδια κι ένας πόθος .! ))

Θιασώτες