Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2010

ά())κυρες διαδρομές





Αλλιώς μυρίζει ο αέρας

κι αλλιώς φυσάει...

στο Πασαλιμάνι.







Γυρεύω τα πρόσωπα

των γυναικών
που κοίταξες,
που άγγιξες
εκείνων που γεύθηκες.
Δεν μοιάζουν σ' εμένα.














Ιχνηλάτησα

σε βάδισμα δικό σου.

Βουτώ στο πριν για να φθάσω στο μετά.

Βυθός που δείχνει αν ήρθες για να δοθείς

ή πως αλλιώς θα βάλεις

άλλη μια χούφτα άμμο στη σωρό σου.



Σχολαστικό το πέρασμα
από μέρη που στάθηκες
που έφαγες

που ήπιες
που γέλασες

που δάκρυσες
που έγινες ΆνδραΣ
που έγινες 'ΑνθρωποΣ.



Σε ανακαλύπτω...

την ώρα που κάθομαι στο ξύλινο κάθισμα

κι ανοίγω το σκέπαστρο του ξύλινου σεκρετέρ.
Μια διαδρομή τα δάχτυλα πάνω στα πλήκτρα του πιάνου.
Από το μικρό μπαρ θα πάρω ένα ποτήρι βότκα να στάξω ακτινίδιο.


Με ανακαλύπτω...

εκεί, ανάμεσα σε πράγματα δικά σου, παρών κατά την απουσία.

Το φουλάρι που ξέχασα τη νύχτα της τελευταίας μας βαρκάδας.

Το πολυφορεμένο μου κραγιόν που τέλειωσε και πέταξα στον κάδο.


Κι όλη την ώρα

αΛήΤευΑ



Δεν πρόσεξα, όμως, πως

ήταν


στα στενά τοιχώματα

του μυαλού μου.

Πράγμα που σημαίνει πως...

((σε σκέφτομαι))











Γόβες
σε τραίνου ράγες.

-Το σημάδι που άφησα-

Άλλην

μιαν

μνήμην

να φτιάξω

να με θυμάσαι

την ώρα που μου τις έβγαζες

σε ραντεβουδάκι εορταστικό

στο 15ο βαγόνι.


Αχ αχ αχ κι αμάν αμάν...

Κι αμάν αμάν κι αχ κι αχ κι αχ...

.καρδιά μου!



Μουσική επένδυση: Vast ~ You are the one


Τετάρτη 13 Οκτωβρίου 2010

Λαχτάρισμα






























Το να λείπει
να [σου] λείπει
έχει την δική του γλύκα μες τον πόνο.

Και πώς να μην; Είναι σαν… χα… [γελάω]. Κι αλήθεια ξέρεις γιατί γελάω; Σαν κάτι φτάσει στην κορύφωσή του κι ολοκληρωθεί, αντίστροφα έρχονται τα βήματα. Η ολοκλήρωση, δένει την αρχή του κύκλου με το τέλος, κι εσύ μετά γυρνάς-γυρνάς, επάνω στις στρογγυλεμένες αναμνήσεις, ζαλίζεσαι, ώσπου να πέσεις.

Και θυμάσαι… θυμάσαι… πως είπε το ένα, πως έπραξε το άλλο, πως άγγιζε, πως [σε] άγγιζε,


πως μύριζε, πως [σε] μύριζε, πως φιλούσε τις πληγές.


Και δεν είναι που σταμάτησε να νανουρίζει τις πληγές, είναι που άνοιξε άλλες βαθύτερες, δικές του, και δεν θες [στ’ αλήθεια] δεν θες κανείς να σου τις φιλήσει. Γιατί θα χαθεί… θα χαθεί μες την ανάμνηση. Κι αυτό δεν το θες. Πόσο καθόλου δεν το θες.


Γι’ αυτό σου λέω...
το να λείπει
να [σου] λείπει
έχει την δική του γλύκα μες τον πόνο.


(( Γλυκάδι ΜοΥ )) μονολόγησε ο αναστεναγμός και το ~ αχ ~ φώλιασε στο δεξί γοβάκι.


Από τότε, η Νόα φορεί μονάχα το αριστερό, ενώ το άλλο το δεξί, το κρατεί στο χέρι. Κι έτσι που παράταιρα περπατά, παραπαίει.








Μουσική επένδυση: Yasmin Levy ~ Una noche mas

Δευτέρα 26 Ιουλίου 2010

Το μποέμικο γοβάκι . . .




Νύχτωσε στην Πολιτεία.
Το καραβάνι έπαψε να κινείται.




Οι συζητήσεις απ’ ώρα σίγησαν. Οι γηραιότεροι πλάγιασαν αποκαμωμένοι.
Οι φωτιές έκαψαν κάθε σκέψη. Το χώμα καπνίζει τη στάχτη.
Τα άλογα δροσίζονται στον ποταμό. Η χαίτη μαστιγώνει τον αέρα.
Συριγμός.






















Στο μαύρο ντυμένη. Τα χείλη στο κόκκινο.
Δίχως μαργαριτάρι στο λαιμό.





Το φιλί του ό λ ο και κατεβαίνει.










Κυλά στην γάμπα της.
Με τα ακροδάχτυλά του
αφήνει ερωτικά χάδια στην πατούσα του ποδιού της.




-Το πέλμα σου γύρευα.
-Το πέλμα μου;
-Ναι, να αναδείξω τον θησαυρό μου.




Τη νύχτα που εκείνος θα περάσει στο πόδι της
το μποέμικο γοβάκι,

εκείνη θα του δοθεί.






-Δεν ανασαίνω χωρίς εσένα.
-Αχ.
-Είσαι ο άνθρωπός μου.
-Μην τα λες αν δεν τα εννοείς.
-Έρωτα σου κάνω αγάπη μου.
-Μπαίνουν μέσα μου. Γλυκαίνουν την καρδιά μου.
-Κλεισμένη μέσα στην αγκαλιά μου και χανόμαστε σε έρωτα.
-Δεν νιώθω χωρίς εσένα. Δεν χαίρομαι. Δεν υπάρχω.
-Ωωω χάσιμό μου. Ωω ωωω ψυχούλα μου.
-Μην τα λες μπαίνουν μέσα μου.
-Ωωωωωω αγάπη μου.




((ψιθυρίσματα που άφησαν πριν ολότελα ξημερώσει))




Γοβάκι φορεί μποέμικο. Μποέμισσά ΤοΥ την φωνάζει.


Καπέλο φορεί μποέμικο. Μποέμη ΤηΣ τον φωνάζει.






Οι αστραπές, όμως, προμήνυαν βροχή.
Έτσι κι έγινε.
~ nella pioggia ~
Μες τη βροχή ανταλλάζουν βλέμματα.


-Θα φύγω.


Δυο φιλιά ξεβαμμένα από κόκκινο του δίνει.



Παρακαλώ ΣΕ μη στάζεις άλλο πόνο.
Άηχη. Σβησμένη. Νεκρή.
Η μποέμισσα πάγωσε.





























Μη ζητάς να μάθεις για τους μποέμηδες
να σου αρκεί που ο έΝας ήρθε











κι ας έφυγε μετά.











Εκλεκτή ως ήσουν.




Μουσική επιλογή: Vinicio Capossela ~ Nella Pioggia



Από εδώ,
η τελευταία στάση
στα φανερά.


Οι θεατρικές παραστάσεις σε τίτλους

Αυλαία σημαίνει . . .

Αυλαία σημαίνει . . .
(( δυο σανίδια κι ένας πόθος .! ))

Θιασώτες