Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2009

Και η παράσταση ξεκινά…

με το θίασο να κάνει την εμφάνισή του.






"Το La boheme είναι όπερα σε 4 πράξεις του Giacomo Puccini, βασισμένο στο Scenes de la vie de boheme του Henri Murger".


υ.γ. 1 Αφιερωμένο στην ερωτική
Jacki. Μοναδικός λόγος, θα μπορούσε να είναι, και μόνο για αυτό, γιατί "λαχταρούσε αυτήν την παράσταση". Ακόμη, όμως, αποτελεί ένδειξη εκτίμησης κι ανταπόδοσης ως προς την δική της αφιέρωση. Σε ευχαριστώ.


υ.γ. 2
Νιώθοντας μια ακόμη ανάγκη, να εκφράσω το ευχαριστώ μου στον δικό μου άνθρωπο, τον Πρωτόπλαστο. Αφού τον νιώθω πολύ δικό μου, να μην τον ευχαριστήσω; Χωρίς την γενναιοδωρία του, ως προς το φωτογραφικό υλικό, το εγχείρημά μου σε αυτόν τον καινούργιο χώρο, θα φάνταζε αποτυχία, πρώτα απ' όλα στα δικά μου μάτια. Η ευχή μου:

"Να αγαπάς αληθινά..." έτσι, ειλικρινά, όπως εγώ το ένιωσα.

Σε όλους εσάς τους υπολοίπους, εύχομαι μια ευχάριστη θέαση!


Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου 2009

Η αυλαία άνοιξε




Απομένει ο θίασος να κάνει το ντεμπούτο του.
Εν αναμονή...


(Στίχοι του κομματιού σε μετάφραση)


Σας μιλώ για μια εποχή που οι κάτω των είκοσι δεν μπορούν να γνωρίζουν.
Η Μονμάρτη τον καιρό εκείνο άφηνε τις πασχαλιές να αιωρούνται μέχρι κάτω από τα παράθυρά μας.

Κι αν το ταπεινό δωμάτιο που το είχαμε για φωλιά δεν ήταν και τόσο σπουδαίο.

Ήταν εκεί που γνωριστήκαμε. Εγώ με πείνα που κραύγαζε και συ που πόζαρες γυμνή.


Ανέμελη ζωή, ανέμελη ζωή ήμασταν δηλαδή ευτυχισμένοι.
Ανέμελη
ζωή, ανέμελη ζωή δεν τρώγαμε παρά μια μέρα για δυο...


Μέσα στα γειτονικά καφενεία ήμασταν μερικοί που αναμέναμε τη δόξα

Και αν και εντελώς φτωχοί με την κοιλιά μέσα

Δεν παύαμε να πιστεύουμε σ' αυτό.

Και όταν κάποιο μαγειρείο με αντάλλαγμα ένα καλό ζεστό γεύμα μας έπαιρνε ένα καμβά...

Απαγγέλαμε στίχους μαζεμένοι γύρω από τη σόμπα Ξεχνώντας το χειμώνα.


Ανέμελη ζωή, ανέμελη ζωή σήμαινε πως είσαι ωραία.

Ανέμελη ζωή, ανέμελη ζωή και μας κατείχε όλους μας ορμή ελπιδοφόρα...


Συνέβαινε συχνά μπροστά στο καβαλέτο μου να περνώ νύχτες λευκές

διορθώνοντας το σχέδιο της γραμμής ενός στήθους, του περιγράμματος ενός ισχύου.

Και δεν ήταν παρά πρωί όταν καθόμασταν τελικά μπροστά σ' ένα καφέ με κρέμα.

Εξαντλημένοι μα συνεπαρμένοι, ακριβώς επειδή αγαπιόμασταν και αγαπούσαμε τη ζωή.


Ανέμελη ζωή, ανέμελη ζωή πήγαινε να πει πως είμαστε είκοσι χρονών.

Ανέμελη ζωή, ανέμελη ζωή και αναπνέαμε τον αέρα της εποχής...


Όταν τυχαία κάποια μέρα πήγα κι έκανα μια βόλτα στην παλιά μου διεύθυνση,

δεν αναγνώρισα πια ούτε τους τοίχους, μήτε τους δρόμους που είχε δει η νεότητά μου.

Από μια σκάλα ψηλά ψάχνω να βρω το εργαστήριο απ' το οποίο δεν έχει απομείνει τίποτα.

Στο νέο της σκηνικό η Μονμάρτη μοιάζει θλιμμένη και οι πασχαλιές είναι νεκρές.


Ανέμελη ζωή, ανέμελη ζωή ήμασταν νέοι, ήμασταν τρελοί.

Ανέμελη ζωή, ανέμελη ζωή δεν σημαίνει τίποτα απολύτως πια...


Οι θεατρικές παραστάσεις σε τίτλους

Αυλαία σημαίνει . . .

Αυλαία σημαίνει . . .
(( δυο σανίδια κι ένας πόθος .! ))

Θιασώτες